MA1: Hard gewerkt maar geen resultaat….

Hoogland MA2 - Brederodes MA1 4-3


Zaterdag 12 maart 2011. Met 10 meiden (Anne, Anouk, Cindy, Ciska, Daphne, Jerusha, Kelly, Manon, Melanie, Sarah) moesten we de wedstrijd tegen Hoogland MA2 spelen. Doordat een aantal meiden al eerder in het seizoen gestopt zijn (en er een paar andere staan aan te komen zowel tijdelijk als langdurig) hadden we een zeer krappe bezetting. Yasmina (gekneusde ribben) en Esther (lichamelijke problemen) reisden wel met ons mee om ons aan te moedigen. Ook een aantal meiden van de MC1 lenen was helaas onmogelijk omdat zij ook door uiteenlopende redenen niet genoeg mensen op de been konden brengen. Van de 10 meiden die we hadden liepen er ook nog 4 in het veld met allerlei mankementen. Ciska was helemaal gedrogeerd met pillen, Anne had last van knie en enkel, Anouk had problemen met haar hamstring en later ook nog last van blaren en Manon had last van haar scheenbeen, knieën en ook van haar borstbeen.


Na een moeizame start wist Hoogland de voorsprong te nemen halverwege de 1e helft door een corner. De bal werd over onze keeper heen getild en eindigde achter haar in het doel. We waren met onze 10 man niet de slechtere, maar wisten helaas de kansen niet te benutten. Er is een ongeschreven wet in de voetballerij. Als jij de doelpunten niet maakt dan doet de tegenstander het wel. We wisten echter voor het einde van de 1e helft nog wel op voorsprong te komen. Een vrije trap van Kelly (ze oefent er elke week op) belandde over de keeper vanaf een meter of 22 in het doel. Na een dieptepass van Melanie wist Anouk zelfs de 1-2 aan te tekenen.


Naarmate de 2e helft vorderde zag je de krachten in ons team wegvloeien. De meiden hebben met hun krachten moeten smijten en het werd er niet mooier op. We kwamen zelfs op 1-3 door Daphne, maar een minuut of 8 later was het klaar met het elftal. Ondertussen was ook nog Kelly onderuit gegaan nadat zij een bal in haar gezicht had gehad. In een 6 minuten tijd gaven we een 1-3 voorsprong weg en wist Hoogland met de winst er vandoor te gaan. De eindstand werd 4-3.


Meiden, je ziet dat je elkaar nodig hebt. Met 10 man voetballen kun je niet volhouden. Ik vind wel dat iedereen karakter heeft getoond maar dan ook iedereen. Kelly die na de bal in haar gezicht verder ging, Anne die na haar eerste pijntjes toch weer het veld inkwam, Anouk die op het eind niet meer kon lopen maar toch doorging, Manon die ondanks haar pijn doorging en na een korte adempauze weer verder ging, Ciska die gewoon 2 paracetamolletjes nam in de rust en er weer stond, Melanie die helemaal op was omdat ze op alle plekken was waar het nodig was, Daphne die in de 2e helft in mijn armen viel omdat ze kapot was en na een minuut of 3 adempauze ook weer verderging, Sarah en Cindy en Jerusha die geprobeerd hebben om alle aanvallen onschadelijk te maken en een niet nader te noemen persoon die ons uit de brand heeft geholpen door toch iets te proberen maar wat eigenlijk achteraf niet verstandig was.


Meiden een wedstrijd om snel te vergeten en vooruit te kijken naar de toekomst. Alle neuzen weer dezelfde kant op en met frisse moed vooruit. Hard gewerkt maar helaas geen resultaat ……


Frits van der Kuil